Rada Języka Polskiego ogłasza duże zmiany. Warszawianin czy Warszawiak? Sprawdzamy, co się zmieni

Rada Języka Polskiego, w komunikacie z 10 maja, opublikowała dokument pt. Zasady pisowni i interpunkcji polskiej. Składa się on z 79 stron i znajdują się w nim wszystkie przepisy dotyczące zasad ortograficznych oraz interpunkcyjnych. Zarówno te obowiązujące od dawna, jak i nowo uchwalone. RJP dało jednak trochę czasu na przyzwyczajenie się do nadchodzących zmian, ponieważ zaczną one obowiązywać od 1 stycznia 2026 roku. Cały dokument jest dostępny tutaj.

Rada uznała, że wprowadzenie tych zmian, dotyczących wyłącznie tzw. konwencjonalnych zasad pisowni, przyniesie korzyść w postaci uproszczenia i ujednolicenia zapisu poszczególnych grup wyrazów i połączeń, eliminacji wyjątków, a także likwidacji przepisów, których zastosowanie jest z różnych powodów problematyczne, np. wymaga od piszącego zbyt drobiazgowej analizy znaczeniowej tekstu. To zaś przyczyni się do zmniejszenia liczby błędów językowych oraz – być może – umożliwi piszącym skupienie się na innych niż ortograficzne aspektach poprawności tekstu. Rada zaznacza, że większość z wprowadzonych zmian była postulowana już wiele lat temu, jednak z najrozmaitszych powodów nie udało się wcześniej nadać im mocy obowiązującej. - czytamy w komunikacie.

Zmiany wprowadzone przez Radę Języka Polskiego budzą ogromne emocje. Jarosław Osowski, w artykule dla stołecznej Gazety Wyborczej, napisał: Jestem warszawiakiem i zaskoczyła mnie najnowsza decyzja Rady Języka Polskiego, która nagle zamienia mnie w „Warszawianina”. Nie zamierzam tak mówić i pisać o sobie.Pozorne kontrowersje wcale nie powinny być tak wielkie. Forma warszawiak nie została w żaden sposób wykluczona ani uznana za błędną. Warszawianin pojawia się w skróconej wersji dokumentu RJP, która punktuje wyłącznie zmiany w ortografii i interpunkcji. W pełnym dokumencie, na 42 stronie, umieszczono zarówno słowo Warszawianin, jak i Warszawiak. W obydwu przypadkach, zgodnie z nową zasadą, z wielkiej litery.

Z kolei dr hab. Joanna Satoła-Staśkowiak, językoznawczyni i profesor Akademii Humanistyczno-Ekonomicznej w Łodzi, która w komentarzu udzielonym dla RadioZET.pl przypomina, że: język zmienia się nieustająco. Nawet jeśli się z tym nie zgadzamy, to i tak naturalną cechą języka jest zmiana. Nie mówimy dziś jak ludzie w XIX wieku, ani nawet ludzie początku XX wieku. Zwyczajny użytkownik języka jest w stanie zauważyć, że sposób komunikowania się zmienia i zaklinanie tego faktu nic nam nie da. W ostatnich latach, z różnych powodów, nasz język zmienia się jeszcze szybciej, ale to nadal jest język polski.

Przedstawione poniżej zmiany dotyczą nie tylko zwykłych użytkowników języka, ale przede wszystkim instytucji państwowych, wydawców, twórców słowników i nauczycieli. Rada Języka Polskiego przypomina także, że jej kompetencje do ustalania zasad ortografii i interpunkcji są potwierdzone w art. 31 ust. 1 Ustawy z dnia 7 października 1999 r. o języku polskim i nie ma innej instytucji czy instancji, która posiada podobne uprawnienia.

1. Pisownia wielką literą nazw mieszkańców miast i ich dzielnic, osiedli i wsi, np. Warszawianin, Ochocianka, Mokotowianin, Nowohucianin, Łęczyczanin, Chochołowianin. Dopuszczenie alternatywnego zapisu (małą lub wielką literą) nieoficjalnych nazw etnicznych, takich jak kitajec lub Kitajec, jugol lub Jugol, angol lub Jugol, żabojad lub Żabojad, szkop lub Szkop, makaroniarz lub Makaroniarz.
2. Wprowadzenie pisowni wielką literą nie tylko nazw firm i marek wyrobów przemysłowych, ale także pojedynczych egzemplarzy tych wyrobów (samochód marki Ford i pod oknem zaparkował czerwony Ford).
3. Wprowadzenie rozdzielnej pisowni cząstek -bym, -byś, -by, -byśmy, -byście ze spójnikami, np. Zastanawiam się, czy by nie pojechać w góry.
4. Ustanowienie bezwyjątkowej pisowni łącznej nie- z imiesłowami odmiennymi (bez względu na interpretację znaczeniową: czasownikową lub przymiotnikową), tj. zniesienie wyjątku zezwalającego na „świadomą pisownię rozdzielną”.
5. Ujednolicenie zapisu (małą literą) przymiotników tworzonych od nazw osobowych, zakończonych na  -owski, bez względu na to, czy ich interpretacja jest dzierżawcza (odpowiadają na pytanie czyj?), czy też jakościowa (odp. na pytanie jaki?), np. dramat szekspirowski, epoka zygmuntowska, koncert chopinowski, koncepcja wittgensteinowska, wiersz miłoszowski. Przymiotniki tworzone od imion (rzadziej od nazwisk), zakończone na -owy, -in(-yn), -ów, mające charakter archaiczny, będą mogły być zapisywane małą lub wielką literą, np. jackowe dzieci lub Jackowe dzieci; poezja miłoszowa lub poezja Miłoszowa; zosina lalka lub Zosina lalka; jacków dom lub Jacków dom.
6. Wprowadzenie łącznej pisowni członu pół-w wyrażeniach:
   półzabawa, półnauka;
   półżartem, półserio;
   półspał, półczuwał oraz pisowni z łącznikiem w połączeniu typu: pół-Polka, pół-Francuzka (odniesionym do jednej osoby).
7. Dopuszczenie w parach wyrazów równorzędnych, podobnie lub identycznie brzmiących, występujących zwykle razem, trzech wersji pisowni:
   – z łącznikiem, np. tuż-tuż; trzask-prask; bij-zabij;
   – z przecinkiem, np. tuż, tuż; trzask, prask; bij, zabij;
   – rozdzielnie, np. tuż tuż; trzask prask; bij zabij.
8. W zakresie użycia wielkich liter w nazwach własnych:
   a) w nazwach komet wprowadzenie zapisu wszystkich członów wielką literą, np. Kometa Halleya, Kometa Enckego;
   b) wprowadzenie pisowni wielką literą wszystkich członów wielowyrazowych nazw geograficznych i miejscowych, których drugi człon jest rzeczownikiem w mianowniku, typu Morze Marmara, Pustynia Gobi, Półwysep Hel, Wyspa Uznam;
   c) w nazwach obiektów przestrzeni publicznej wprowadzenie pisowni wielką literą stojącego na początku wyrazu aleja, brama, bulwar, osiedle, plac, park, kopiec, kościół, klasztor, pałac, willa, zamek, most, molo, pomnik, cmentarz (przy utrzymaniu pisowni małą literą wyrazu ulica), np. ulica Józefa Piłsudskiego, Aleja Róż, Brama Warszawska, Plac Zbawiciela, Park Kościuszki, Kopiec Wandy, Kościół Mariacki, Pałac Staszica, Zamek Książ, Most Poniatowskiego, Pomnik Ofiar Getta, Cmentarz Rakowicki;
   d) wprowadzenie pisowni wielką literą wszystkich członów (oprócz przyimków i spójników) w wielowyrazowych nazwach lokali usługowych i gastronomicznych, np. Karczma Słupska, Kawiarnia Literacka, Księgarnia Naukowa, Kino Charlie, Apteka pod Orłem, Bar Flisak, Hotel pod Różą, Hotel Campanile, Restauracja pod Żaglami, Winiarnia Bachus, Zajazd u Kmicica, Pierogarnia Krakowiacy, Pizzeria Napoli, Trattoria Santa Lucia, Restauracja Veganic, Teatr Rozmaitości, Teatr Wielki;
   e) wprowadzenie pisowni wielką literą wszystkich członów w nazwach orderów, medali, odznaczeń, nagród i tytułów honorowych, np. Nagroda im. Jana Karskiego i Poli Nireńskiej, Nagroda Nobla, Nagroda Pulitzera, Nagroda Templetona, Nagroda Kioto, Literacka Nagroda Europy Środkowej Angelus, Nagroda Artystyczna Miasta Lublin, Nagroda Literacka Gdynia, Śląska Nagroda Jakości, Nagroda Rektora za Wybitne Osiągnięcia Naukowe, Nagroda Newsweeka im. Teresy Torańskiej, Nagroda Wielkiego Kalibru, Mistrz Mowy Polskiej, Ambasador Polszczyzny, Honorowy Obywatel Miasta Krakowa.
9. W zakresie pisowni prefiksów:
   a) uzupełnienie reguły ogólnej: W języku polskim przedrostki — rodzime i obce — pisze się łącznie z wyrazami zapisywanymi małą literą. Jeśli wyraz zaczyna się od wielkiej litery, po przedrostku stawia się łącznik, np. super-Europejczyk;
   b) dopuszczenie rozdzielnej pisowni cząstek takich jak super-, ekstra-, eko-, wege- mini-, maksi, midi-, mega-, makro-, które mogą występować również jako samodzielne wyrazy, np.
   miniwieża lub mini wieża, bo jest możliwe: wieża (w rozmiarze) mini;
   superpomysł lub super pomysł, bo jest możliwe: pomysł super;
   ekstrazarobki lub ekstra zarobki, bo jest możliwe: zarobki ekstra;
   ekożywność lub eko żywność, bo jest możliwe: żywność eko.
10. Wprowadzenie jednolitej łącznej pisowni cząstek niby-, ­quasi-z wyrazami zapisywanymi małą literą, np. nibyartysta, nibygotyk, nibyludowy, nibyorientalny, nibyromantycznie; przy zachowaniu pisowni z łącznikiem przed wyrazami zapisywanymi wielką literą, np. niby-Polak, quasi-Anglia.
11. Wprowadzenie łącznej pisowni nie-z przymiotnikami i przysłówkami odprzymiotnikowymi bez względu na kategorię stopnia, a więc także w stopniu wyższym i najwyższym, np.
    nieadekwatny, nieautorski, niebanalny, nieczęsty, nieżyciowy;
    niemiły, niemilszy, nienajmilszy;
    nieadekwatnie, niebanalnie, nieczęsto, nieżyciowo;
    nielepiej, nieprędzej, nienajlepiej, nienajstaranniej.